Een tien voor je tranen!

Eindelijk was het dan zover!! Op 19 september werd Warboel officieel gepresenteerd op Hogeschool Iselinge in Doetinchem en het was echt hartverwarmend hoe enthousiast het is ontvangen door docenten, interne opleiders, familie, studenten en de aanwezige regionale pers. Een prachtig feestje dus!

De gratis online lessuggesties voor leerkrachten in het basisonderwijs en de werkvormen voor kindercoaches  geven het boek ook voor professionals een duidelijke meerwaarde, maar het allerbelangrijkste zijn en blijven natuurlijk de kinderen zelf. En waarom… daarover vertelt het voorwoord van Warboel.

Er is geen vak dat leert hoe je verdriet moet hebben…

Soms kan het leven best wel eens een potje warboel zijn. Maar vaak doen we het liefst of er niets aan de hand is. We roepen stoer dat het best goed gaat en trekken een vrolijke jas aan, terwijl we van binnen eigenlijk helemaal niet zo stralend en blij zijn.

We denken dat het misschien gek is wat we vinden of voelen. Of dat we de enige zijn.
We schamen ons en zijn onzeker. Doe ik het wel goed? Ben ik wel leuk genoeg?

Soms wordt de warboel bijna chaos. Bijvoorbeeld als er iemand dood gaat, waar je veel van houdt. Als je ouders gaan scheiden of als iemand je heel erg pijn heeft gedaan. Als je gepest wordt of als je een geheim hebt, dat je aan niemand durft te vertellen. Dan voel je je misschien best wel alleen en zou je willen dat er een toverstokje bestond, waarmee je in een klap alles kon veranderen.

Er is helaas nog geen vak op school, dat leert hoe je verdriet mag hebben. Dat uitlegt dat je niet de enige bent, die onzeker is. Dat vertelt dat het niet erg of raar is, dat je buikpijn hebt van heimwee of je rot voelt omdat je ouders altijd ruzie hebben.

… en ook geen winkel met potjes troost.

Er bestaan ook geen regels over hóe je iets moet voelen. Soms schrijf je het met een t, soms met een d. Soms is het zo makkelijk als de tafel van tien en soms snap je er even helemaal niets meer van. En er is helaas ook nog steeds geen winkel waar je potjes troost kunt kopen of potloden waarmee je het leven je lievelingskleur kan geven.

We moeten het er maar mee doen. Met dat leven. En met al die gevoelens.
Maar weet je wat soms weleens kan helpen als het warboel in je hoofd is?
Als je je verdrietig, bang, alleen of onzeker voelt…

Vertel het aan iemand die je vertrouwt. Schaam je niet voor je tranen, maar huil ze met een ander. Want heus, je bent niet gek. Je bent net als iedereen. Gewoon en toch bijzonder. Net als de gedichten in dit boek. Ik hoop dat je ze mooi vindt.

Margreet Jansen