Het is me al heel vaak gevraagd… wat is nou de gedachte achter Zilveren Sleutels? Waar en wanneer de naam precies geboren is, dat weet ik niet meer, maar wel dat ik altijd een beetje geïntrigeerd ben geweest door van die mooie, oude zilveren sleutels, die dan in zo’n zware bos bij elkaar hangen. Misschien wel omdat ze zeer waarschijnlijk op grote, stoffige, antieke deuren passen, die zelden meer open zijn geweest. Met natuurlijk ook de vraag… wat zou daarachter zitten?
Deuren opendoen…
En daar heeft de naam dan ook eigenlijk mee te maken. Met deuren opendoen, die misschien wel te lang dicht hebben gezeten of waarvan je niet eens wist dat ze bestonden. Of juist met deuren dichtdoen, dat kan natuurlijk ook. Of met nieuwsgierigheid, inspireren, durven of aarzelen, stoppen of doorgaan…
Iedereen zoekt zo zijn eigen manieren om een beetje grip te houden op het leven, zeker op de momenten dat datzelfde leven niet altijd even vanzelfsprekend is. Sommigen gaan de natuur in en zoeken de stilte. Anderen vinden afleiding in hun werk, muziek, sporten, een mooi boek, het gezelschap van goeie vrienden of de nabijheid van familie. En soms vind je steun in therapie of meditatie. Of… in een mooi gedicht!!
Zilver of goud?
Stuk voor stuk allemaal mooie, zilveren sleutels die je kunnen inspireren in je zoektocht door het leven. Sleutels voor je hart. Maar waar het uiteindelijk echt om gaat, is die ene, die gouden. Die eerlijk is, kwetsbaar durft te zijn, nieuwe wegen vindt of oude koestert en deuren opent die er echt toe doen.
Want wát voor sleutels je ook krijgt aangereikt, die gouden ben en blijf je zelf. Ik hoop dat ook mijn gedichten af en toe zilveren sleutels kunnen zijn, die je helpen om die ene gouden te vinden en om te draaien.
Voor jou…
En dit najaar dan zowaar ook nog een hele nieuwe website vol ‘zilveren sleutels’… ik ben er trots op en ontzettend blij mee!! Het inspireert me om door te gaan met wat ik het allerliefste doe… luisteren naar kwetsbaarheid en daar woorden aan geven. Woorden aan mezelf, maar vooral aan jou!
Voor jou
Ik vul mijn glas
met paarse letters
en proef de woorden uit jouw mond
dronken dansen wij een tango
en draaien rond en rond en rond
zonder punten zonder komma’s
het verhaal in jouw gezicht
wartaal walst tussen de regels
en zoekt haar weg
naar een gedicht
ik doop mijn pen in honderd tinten
het papier valt even stil
voorzichtig schetsen zich contouren
van wat zich zo graag zeggen wil
de hemel zoekt in zacht pastel
de kleuren van die ene snaar
de zon zingt mee
en alle sterren
praten stralend door elkaar
langzaam vormen al hun woorden
een regenboog van kwetsbaar licht
uit wolken van gebroken zinnen
regent zachtjes mijn gedicht
voor jou.