Haperdagen

Haperdagen

Ik hou van overzicht, van dingen afmaken en oplossen, van ritme en regelmaat. Hekjes en hokjes, die helpen om mijn enthousiasme, energie en overal heenvliegende en opborrelende gedachten af en toe een beetje op koers te houden. Net als mijn onzekerheid, want ook dát hoort bij me. Twijfelen en vaak denken dat het aan mij ligt. Ik ben vast niet de enige.

De lat lager

Haperdagen, noem ik ze. En soms zelfs haperweken. Vooral als het leven om je heen even niet meer zo goed rijmt. Ik heb er afgelopen najaar weer een paar achter de rug. Vandaar dat ik de kerstnieuwsbrief maar heb overgeslagen. Even de sloffen aan en naar binnen toe. Oud zeer van lang geleden, dat opeens weer werd getriggerd en blijkbaar nooit voldoende ruimte heeft gekregen. Schouders eronder en doorgaan… het voelde stoer en sterk destijds. Bewijzen dat je het ook alleen kunt. De lat hoog. Met vier pubers in je eentje naar Zuid-Frankrijk rijden, misselijk van de zenuwen, omdat je eigenlijk helemaal niet zo’n held bent. Laat staan op de weg.

Helden

Soms denk ik weleens dat de wereld beter af zou zijn met wat minder helden. Of beter, met ándere helden. Helden op sokken. Mensen die dicht bij zichzelf durven blijven en niet over hun eigen grenzen gaan. Die ruimte geven aan verdriet, pijn en kwetsbaarheid. Die zich niet schamen voor tranen, onzekerheid of twijfels. Die de lat lager durven leggen en de schijn niet ophouden, maar iets uitstralen. Die trouw blijven aan zichzelf en durven toegeven dat ze iets niet weten of ergens bang voor zijn. Die hun eigen koers blijven varen, ongeacht opmerkingen of meningen van anderen. Die niet langer proberen ‘te voldoen aan’, maar op hun eigen weg vertrouwen. Mensen die om hulp durven vragen.

Dat soort mensen. Het lijkt zo makkelijk, maar dat is het helaas niet. Vooral niet als het om jezelf gaat en je eigen innerlijke criticus je af en toe behoorlijk voor de voeten loopt. Maar het blijft de moeite van het proberen waard en elke keer kom je er sterker en mooier uit. Met nieuwe inzichten en vooral weer heel veel rust.

En dat is dan weer het mooie van haperdagen, dat ze je ook altijd weer wat meer held maken. Daar komt vast het woord  ‘helderder’ vandaan…