Ik ben een dichter…

Wat was het een mooi en ontroerend moment toen afgelopen vrijdag een vrachtwagen uit Tsjechië een pallet vol dromen bij mij thuis kwam afleveren. Ik mis je in alle kleuren is eindelijk geboren en ik ben er ontzettend blij mee.

Heel bijzonder was het ook om gisteravond – tijdens de herdenking van ‘Levende Namen’ op de nieuwe begraafplaats in Lochem – in het Poëzielaantje onder een witte paraplu met ledverlichting voor te mogen lezen ‘uit eigen werk’.

Voor het eerst in mijn leven het zelfde bescheiden, maar mooie gevoel dat Leo Lionni zo prachtig beschrijft in zijn kinderboek Frederick. Aan het eind van een lange, koude winter, als de voedselvoorraad van de muizenfamilie op is, voedt en verwarmt Frederick hen met zijn woorden. Waarop de andere muizen hem dankbaar en enthousiast toeroepen: “Frederick, je bent een dichter!”

Voor mijn moeder – of eigenlijk voor mijn ouders – schreef ik Als ik een dichter was geweest… want als je bijna zeventig jaar samen hebt geleefd, moet je eigenlijk ook samen kunnen sterven.

Het is een van de gedichten uit Ik mis je in alle kleuren en ik hoop dat het boek haar eigen weg gaat vinden naar de mensen waarvoor het bedoeld is.