Valkuilen en struikelblokken
Struikelen over liefde? Heus het kan. Zeker als iemand je er onbedoeld mee voor de voeten loopt. Misschien is liefde wel veel mooier als het niet alleen bescherming biedt, maar ook een springplank of een punt om op terug te veren.
Veerkracht
Liefde als veerkracht. Zonder iemand in de weg te lopen of het uitzicht te belemmeren. Vertrouwen hebben door anderen hun eigen keuzes te laten maken, maar tegelijkertijd een liefdevol en veilig vangnet blijven.
Voor anderen, maar zeker ook voor jezelf. Want we zijn veerkrachtiger dan we denken en onderschatten maar al te vaak dat we ook heel goed in staat zijn om onszelf te troosten. Liefst natuurlijk wel weer met een beetje van diezelfde liefde van anderen ons om heen.
Toveren
Ach, je kunt het allemaal mooi opschrijven, maar oh, wat blijft het ingewikkeld! Als moeder van vier weet ik van de valkuilen, maar toch tuin ik er elke keer weer in. Balanceren op dat dunne koord van vasthouden en loslaten. Waar liggen grenzen, wat is jouw plaats, hoe ver gaat je verantwoordelijkheid, waar vind je het evenwicht en ga zo maar door.
Soms zijn het kleine dingen, soms grote.
Moeder zijn is een ander woord voor tovenaar las ik ooit. En dat sprak me wel aan. Hoe dan ook… liefde heeft veerkracht nodig. Of dat nu voor je kinderen, partner, ouders, vrienden of voor jezelf is. Geven en nemen. Leven en laten leven. Vallen en opstaan.
Hocus pocus pas…
Tovenaar
Of je nu achterstaat
of voor
het leven mee
of tegenzit
je er bovenop komt
of aan onderdoor gaat
waar je ook bent
ik sta achter je
ben er voor je
probeer aan te vullen
niet in
en als ik je soms toch
te veel in de weg loop
bedenk dan
dat je
over liefde struikelt
die de wereld
aan jouw voeten
droomt
en veerkracht wil toveren
uit hoge
zwarte hoeden.